Kanayan ellerimde çocukların sesleri

Çocukluðum acýklý bir film gibi annelerin gözünde
Kahverengi çizmelerim su dolardý
Üþürdüm
Kýrmýzý kurdele alýnca sevdiðim kýz
Kadife yamalý pantolonlu çocuklar gibi ben
Seni güldürebilmenin çabasý
Ne zor þey güller büyütmek

Ellerimde sunta vidalarý
Mýhlar
Her kýþ kýzak yapan bir çocuktum ben.
Bir elimde domates ve ekmek
Akþam olunca giderdik evlerimize

Þimdi dünya
Çetin ve kötü
Çocuklar gülünce biraz güzel
Fermuarý bozuk olan montum þiirime girer birden.
Soðuk anne
Akþam olunca eve dönerken kýrýlan bir cam bardak gibi ben.
Kanayan ellerimde çocuklarýn sesleri
Sýrtýma giren aðrý rahat vermez
Herþeye raðmen idare eder belki gülüþlerim.
Fazlaca biraz bence dünya için
Oturduðum koltukta endiþeli bekleyiþim
Oðul olamadým belki anne
Ama insan olmak nedir unutmadým.

Büyüdüm
Dizlerim kanamýyor artýk
Yüreðim kanýyor ama alýþýk
Korkmuyorum artýk

Ölürsem bir gün
Ancak ablamýn gözyaþlarý deðerse yüzüme üzülürüm.

Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: