Umutlarýmýn tükendiði yermiþ meðer. Hiçbir þey canlandýramýyor eskimiþ hayallerimi. Tükenmiþim. Ben buraya ait deðilim artýk. Ýnsanlar benim insanlarým deðil. Evim bile bana yabancý... Alýþmýþ buralar bensizliðe. Kabullenmek çok zor. Selamlaþmaktan dolayý yürüyemediðim sokaklar ýssýz. Kimseler tanýmýyor beni. Bütün yüzler yabancý. Umutlarým buruk bir acýyla ellerimden dökülüyor. Þimdi bir belirsizliðe sürüklenmekteyim. Aslýnda buralar, sevdayý yalan saydýðýmdan beri anlamsýz. Sevdiðim, hissettiðim zamanlar benimdi buralar. Seninle çoðaldýðým zamanlar... Seninle ölmeyi kafama koyduðum zamanlar. Ayrýlmýþ bir çift görüp te içimin acýmamýþ olmasý ne garip deðil mi? Bu halimi görsen sende yadýrgardýn. Ýþte bil ki sevgili ben tükenmiþim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çetin altungüneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.