İçimdeki Mevsim
elimi uzatýp
saçlarýna dokunur gibi seviyorum seni
saçlarýn parmak uçlarýmda
bir çocuðun gülen yüzü gibi
ah sevdiðim
ah özlediðim kadýn
buralar artýk eskisi gibi deðil
bu þehir eskisi kadar güzel deðil
çocuklar eskisi kadar gülmüyor
çiçekler eskisi kadar güzel açmýyor
kuþlar eskisi kadar özgür deðil
gökyüzü eskisi kadar mavi deðil
yaðmurlar bulutlara aðýr geliyor
göðsünün manzarasýna baþýmý koymayý çok özlüyorum
boðazdaki gemileri oradan izlemeyi
martýlara simit atmayý
limandaki hareketliliði
koþan çocuklarý
eski sevdalarý
yeni aþklarý
umudu
yaþamý
þimdi sana sarýlýp
bir þiiri emziriyor ellerim
sonra kaðýda dökülüyor yüreðim
hep bir özlemin arkasýnda kalýyoruz
gözlerin dicle’nin fýrat’a hasretini andýrýyor
sonbahar gibi bir mevsim
kýþ kadar soðuk bir kentte
sevdaya yoksul zamanlarý oynuyor
hiçbir mevsim
senden daha güzel olamazdý
çünkü senin fýrtýnan
senin kar boran yokluðun
senin özlemin
en soðuk mevsimden
en sýcak mevsime varýncaya kadar
yüreðimde hiç yaprak dökmeden yaþýyordu
ve ben içimdeki mevsime
senin adýný veriyordum
kalbim þiire dokundu
adýna sen diye seslendim
ibrahim dalkýlýç
01.12.2020
20.20 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.