Sana öyle inandým, öyle çok güvendim ki Dokundukça silerdin yaramýn izlerini. Yanýmdaydýn her zaman, öyle bir civandýn ki Yakýndýkça silerdin, þuramýn gizlerini.
Her derde derman sendin, hep eþsiz tabibimdin Bir gül gibi açmýþtýn, sanki gönül baðýmda. Yol gösterenim oldun, benim tek habibimdin Ben de sana ram oldum, birden deli çaðýmda.
Sevdiðine inanýp, çýktým bu çetin yola Sevdana meyil verip, yüreðimde evrildim. Ne kadar yorulsam da, vermedim hiçbir mola Günebakanlar gibi, her an sana çevrildim.
Beynimde bir tiyatro, bilmem kaçýncý perde Karakterler sen ve ben, oynar durur nicedir. Ýçimde bir özlemsin, adýn ölümsüz serde Aramýzdaki engel, bil ki kýldan incedir.
Ne görüp yaþadýysa Leyla onlarý yazdý Þiirlerin türküye döndüðü andýr bu an. Sensiz geçen her aným, tanýmsýz bir ayazdý Yokluðun büyük acý, nasýl dayansýn bu can.
Leyla Ýnan (Ýstanbul - 13.07.2020 - 01.02)
*Þiirime içten yorumuyla can katan canýþým Dr SEMRA GÜVENÇ ’e candan teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.