bir veda busesi belki de ilk ayrýlýktan kalan yorgun nefesimiz bir umutlu bir umutsuz yýllara, yollara bakýyordu hasretin içimde kalsýn hicran
ey gül yüzlüm ! bir tuvale benzer geceler üstümü örter seninle yalnýzlýðým ay halesinden bakma deli fýrtýnalardýr üstümüzde þimþekler çakýyor yarýlmýþ göklerimiz arka bahçemizde yaðmurlar bir vedaydý sen giderken ince ince ýslanmýþtý aþka gözümüz
bir rýhtýma vardým az ötede yürüyen adýmlarýmla aþýnan sen giderken aðladý arsýz martýlar bir ýþýk þovunda yorgun derinlerimde sönüyor yakamozlar Boztepe yokuþ yolu dert çýkar þimdi gelsen de Karadeniz’de hangi y’ara bende çiçek açar
seni içimdeki gül kokularýna kattým hatýrladýkça solan goncamdýn bir daha kesiþmez yollarýmýz deme beyaz güle benzer teninde hasret kokuyor bugünde dualarým saðlýna hasretim varlýðýna alýp da baþýmý gittiðime bakma ne olur
bu ayrýlýþ belki de, canýma gelen son ayrýlýk aðlama bir yerlerde bil ki sevginden sevende ölmez sende gül bir yerlerde
ahýn kalmasýn bende aþkýna güldüm, yapraklarým döküldü çoktan gelecek baharlarýmýz var mý daha bugün deðilse yarýn, olur belki de sevgilerde çiçektir, açar bir gün aðlayanda güler yeter ki inan karlarýn içindendir gelen umutla dolu sendin kardelen
29/11/2020 ÝSKENDERUN Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.