TAŞ OLUP UNUTMAK LAZIM

Bu nasýl karanlýk
Bu nasýl gece
Köpekler uluyor kuytularda
Ucuz þarap ýslatýyor gýrtlaðýmý
Bir otomobil kayýyor yokuþ aþaðý
Üzerime siniyor egzoz dumaný
Sanatçýnýn üretken olmadýðý saatlerde
Kargalar tünemiþ dallarýna
Çýðlýk çýðlýða yapraklarýný dökmekte aðaç
Panzer homurtularý arasýnda
Ýleride topluluklar
Ýleride kalabalýk
Baygýn ýþýklarýn altýnda
Dertleri aþk ve romantizm olmayan
Ýri yarý týraþlý adamlar
Önlük giyip-beyazdan
Kompozit takýyorlar
Bakýþlarýnda foton kadar küçülmek
Iþýk olup uzaya savrulmak var
Nükleer bir aktivite
Arþimet’in kaldýraçýdýr istedikleri
Mümkündür ceplerinde sadece
Somun ve civata var
Ellerindeki madeni kullanýyorlar
Basamýyorum baba gibi güvendiðim topraða
Gidemiyorum atom çaðýnda sergilere
Gidemiyorum tiyatroya
Sokak gümbürtülerine doymuþ kulaklarým
Bir müzik dinleyemiyorum
Beethoven ya da Bach’dan
Keman çalan kadýnlarý özlüyorum
Hünerli parmaklarýn arasýnda ince bir sigara
Birde kadýnýmý seviyorum
Buðdayýn un olmadýðý memlekette
Dirgen tutar harman yerinde
Kýt kanaat yerken ekmeðimizi
Açlýk zehirli bir yýlandýr
Midemi kemiren faredir açlýk
Yinede bu durumdan ötürü
Süt dolu bir memeyi emmek kana kana
Ya da bir akþam yemeði Ýtalyada
Deðildir canýmýn istedikleri
Taþ olup unutmak lazým
Hissetmemek her þeyi
Yaðmuru sevmediðini düþün
Düþün topraðý sevmediðini
Bir acayip oluyorum yine
Seviþmek bile gelmiyor içimden
Sosyal Medyada Paylaşın: