MÜZEYYEN
Benzerin yok caným gülüm Müzeyyen,
Haydi haykýr seslen gönül telinden…
Gözlerin ok benim gönlüm artezyen,
Aþk fýþkýrýr ýslan sevda selinden…
Yaðmur sonu gökkuþaðý güneþsin,
Can mehtapsýn yýldýzlara kardeþsin,
Sen dermansýn bir ýþýksýn ateþsin,
Mavi göðün beslen mutlu halinden…
Ben aþýðým olamam aþk taciri,
Can baðýmsýn kopmaz sevda zinciri,
Sensiz ömür olur aþkýn tehciri,
Gel güzelim uslan sevda yelinden…
Müzeyyen’im evim barkým çadýrým,
Aþk pýnarým sevda yelim nadirim,
Minder serdim hazýr gönül sedirim,
Çiçek derem Hasan daðýn belinden…
Cantekin der; ben aþýðým gül yüze,
Müzeyyen’im bayram oldun öksüze,
Katran gecem senle döndü gündüze,
Aþk þerbeti taslan iç yâr elinden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.