Birinci Eskici

Ýblise kuyruk sallayan ruhunu gördüm. Yýlanlarla köþe kapmaca oynuyordun.


Döl denizinde yataðýn, uslanmayan aranla dünyayý doyuracaðýný söylüyordun.

Eskiciye sattýðýn eteklerinden sabun yapabilirdin, kapýþ kapýþ giderdi kaygan zeminde, ardýna bakmadan dökülen kirlerinle...


Ýlk insaný ’ben doðurmalýydým’ diye caka satýyordun. Þarap, ekmek, kutsanmýþ kasede ceninler, aðýrdan çürüyordu lanetli bedenin.


Çalmadýðýn kapý, almadýðýn ehliyet kalmamýþtý. Onca kaza bir dolu sanrýyla ilk yardýmda yatýyordun.


Baðýþýklýk sistemin çökmüþtü! Ortalayýp, dudak aralarýndan geçiriyordun hayatý.


Mahsenin boþluðuna dayanamýyor, eskiciye verdiklerini tek tek geri alýyordun.


Üç adýmlýk yoldun. Açtýn aðzýný ulu orta, kýrdýðýn cevizlerle bademli çöplüðünde muz gibi soyuldun.


&
Sosyal Medyada Paylaşın: