Neyi Karþýyakacak ki Umut Yokluðun Var iken Sensizliðin Ömrü yer iken cepten Zaman zamansýz iken hepten, Ne ifade eder ki heceler Sevgiye hitaben, Bir hiçe boyun Eðdim Sabýr Bir teselliden ibaret sandým,
Düþün Bak Bi Geriye Ne kalacak kar diye Verilmiþ gönülden Gayrý, Kalplerde yüzen Yürekte denen deryalarda, Gözlerdeki yaþlar Yaslara enkaz Silenin de yoksa Beklersin hasretle Yaðmur yaðsýn diye boþu boþuna,
Acý ile karýþýr Yellerin arasýna Býraktým Tepinsin ahýn pazarýnda Yad ellere oynuyor Vuslat Çýkmaz Sokaðýn duvarlarýnda Soðuk soðuk Boðuk boðuk Bir seste gelmez oldu artýk,
Gurbet elde Bulmadýk biz bu caný Zamana kurban olmak neye Çare, Ve Sonra Sessizce öptüm hayalini Ah bir de kokunu Duyabilseydim Cennet kapýsýný açardý Belki, Sonsuzlukta ip atlamak Öyle güzelmiþ Ki Bir saða bir sola Tutunarak o mavi gökyüzüne...
* Berlin, 26.11.2020 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.