ideolojisi olmayan bir şiir

raylar üstünde bir tren
en son vagonda
ayaktaki tek yolcuyum
penceresi raylardan uzak
duvarlara yakýn
elimde senin kokunu taþýyan bir yýðýn umut
el bombasý gibi duran bir kapý kapanýyor üstüme
çiçeklere el sallýyorum
aðaçlar yapraklarýný döküyor
parmak uçlarýmdaki sensizliðe
topraða karýþmýþ sakalým
senli bir dünyanýn
sensiz bir yolcusuydum
ama senli bir kalbin içinde

saat sabahýn baþladýðý bir an
neredeyse gün doðmak üzere
gece bitmemeli
gece devam etmeli
benli yol arkadaþlýðýna
benli düþler kurmalý
benli senler yaþatmalý bana
ve bizi bir avluda
özgürlüðe aþýk etmeli
özgürlüðü sende buldurmalý

sað tarafýmda tanklar tüfekler
solumda yumruk þeklinde bir taþ
ruhum bedenimden taþmak üzere
kalbimin ortasýnda sen
düþman iþgaline uðramýþ gibi
göðsümün altýnda saklýyorum seni
düþman topraklarýnda
kendi topraðýný arar gibi
düþman topraklarýnda
devrim türküleri söyler gibi
düþman topraklarýnda
yasak bir dille seni seviyorum der gibi

yine gözlerin geldi aklýma
ardýndan gülüþün
ellerin yüzüme uzanýyor
dudaklarýn dudaklarýma
sesin kulaklarýmda yankýlanýyor
baþýn göðsümde
ideolojisi olmayan bir þiirin içindeyiz
sakallarýmdan öpüyorsun
ve gözlerin kalbimin mahremini bozuyor
gözlerin kalbimle seviþiyor yine
saçlarý yüzüme dökülen
bir karanlýðýn gecesinde

bilmem ne kadar özledim seni
bilmem kaç gece sensiz
kaç gün sessiz kalacaðým
yokluðun kefen gibi
þimdi yataðým kar tanesi kadar soðuk
raylar üstünde bir tren
en son vagonda
ayaktaki tek yolcuyum

dünyadaki bütün þiirleri
bir araya getirseler
hiçbiri bir kalbin içinde yaþadýðýn kadar
sana seni seviyorum diyemez
sen kalbimin içinde yaþýyorsun

þimdi dilimin ucunda duran bu özlemi
bir rüzgara karþý baðýrarak sana yollamak isterdim
üþüyen kalbine sarýlsýn diye

ibrahim dalkýlýç

26.11.2020
05.01 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: