Hüzün Durağı

Meçhullere savrulmuþ garip yolcuyum þimdi
Sen hüzün duraðýnda, kervan bekleyen bir han
Ne özlemlerim bitti, ne yürek acým dindi
Bilirim çâre sende, sende saklýdýr dermân

Mevsim renk deðiþtirdi, sarýya çaldý her yer
Soldu göðün mavisi, yeþilin rengi bitti
Yapraklar benim gibi, baþýboþ ve derbeder
Her biri, bir rüzgârýn uðultusunda yitti

Umutlar ertelendi, çok uzak bir bahara
Dallar filiz verir mi, açacak mý çiçekler
Savruldu özlemlerim, bilinmez bir diyâra
Hüzünler kucak açmýþ pusuda beni bekler

Ey hüzün, bekle beni, bekle müzmin yoldaþým
Ne sende huzur buldum, ne senin yokluðunda
Sen ki, ruhuma adaþ görünmeyen sýrdaþým
Son defa buluþalým, o hüzün duraðýnda


Sosyal Medyada Paylaşın: