YORGUNUM
Yorgunum, kalbim yorgun düþüncelerim yorgun.
Zaman akiyor ben hala, ayni yerde kaldim. Ýlerleyemiyorum, derman yok dizlerimde
Ne geriye alabiliyorum zamani,
Nede yarina adim atabiliyorum.
Hayat bana, ben hayata neþe katmiyoruz artik.
Simsiyah gecenin icinde,
Kaybolmuþ durumda tüm hayallerin bitiþi’nin hüznüyle.
Hiç uyanmamak adina savrulmak istercesine yorgunum.
Geceleri uzun, acilar agir geliyor yüreðime.
Sensizligin sessizligini sonsuzca dinliyorken.
Seni düþünerek atlatýlmiyormuþ ayrilik megerse.
Özlüyorum, ama ne care;
Geri dönüþü olmayan hasretligi,
çekmekte zormus anliyorum.
Her özlem vuslata ermiyormuþ megerse.
Kanadi kirik bir kuþ nasil ucar tek kanadiyla.?
O misal umuda yolculuða cikamiyorum.
— VE ÞÝMDÝ!!!
Yorgunluðumla baþbaþa kalmis bir halde
Yüreðimdeki yarayla, karim kalmýþ bir sevdada.
Haykýrmak isterken sevginin en yalýn halini yüzüne.
Ýçin, için hýçkýrarak susmak varmýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.