ÖZLÜYORUM BE

Deðiþim dediler, teknoloji dediler.
Telefon çýktý ceplere bile girdi.
Ama ne arayan var nede soran.
Mektuptaki samimiyeti özlüyorum be.

Artýk nerdeyse herkeste var araba.
Ziyaret yok, unutuldu eþ dost akraba.
Aranýlmaz sorulmaz denmez merhaba.
Çat kapý açýp gelmeyi özlüyorum be.

Ýþler bahane, sýlayý rahim yapýlmaz oldu.
Bayram seyranda ana baba görülmez oldu.
Çoluk çocuk akrabayý tanýmaz oldu.
Eþle dostla görüþmeyi özlüyorum be.

Medeniyet dediler gittikçe uzaklaþtýk.
Canlý ekranlarda artýk selamlaþtýk.
Ne düðün kaldý, nede cenaze.
Yardýma koþmayý özlüyorum be.

Evler artýk kaloriferli, kombili.
Okunmaz ama cahilimiz bile bilgili.
Nefretle bakar olduk unuttuk tatlý dili.
Gönüller yapmayý özlüyorum be.

Garip Þenol derki hani kahve bahaneydi.
Çaylar sýcak, dostla sohbet þahaneydi.
Bizi böyle ayýran bilmiyorum ki neydi.
Birlik bütünlük olmayý özlüyorum be.
Sosyal Medyada Paylaşın: