KÜL RENGİ GÜNLER
Umut ektim güze inat bahçeme,
Kar beyazý düþler serdim harmana…
Hasret çektim öze hayat serçeme,
Her alazý yelle verdim dumana…
Aþk emzirdim yalnýzlýða nefesle,
Ak yelkende güle aktým hevesle,
Gün geçmiyor hüzün yüklü kafesle,
Yâr ayazý buz döþemiþ limana…
Bir eksiye tutsak düþmüþ artýlar,
Hüzün aðýr çekmez olmuþ tartýlar,
Ben yanarým seyre durmuþ martýlar,
Kes poyrazý can susamýþ dermana…
Gün kül rengi gece ayrý eziyet,
Sürer sabrým direncimdir meziyet,
Günden güne hicran oldu vaziyet,
Dil niyazý ezgi etti kemana…
Cantekin der; ne bir haber ne bir ses,
Seher vakti çýk yollara sevda es,
Geç kalýrsan umudunu benden kes,
Can aymazý adak eder zamana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.