DUMANIM.

Geçiyor yaþým eziliyor beden.
Kuru soðanýn hamalýyým ben.
Olmadý ömrümce beni seven.
Kinlerle nefretle hep aldandým.



Hisseme düþen olmuþtur çile.
Söyledim doðrularý ama nafile.
Yine de güldüm tebessüm ile.
Bazen kýzdým bazense utandým.



Düþmüþüz düzenin hýrsýz eline.
Fakirleri hiç getirmez tatlý diline.
Kefeni dahi çok görür can ölüne.
Yaþadýðým bu hayattan usandým.



Fehmi.
Acýda olsa bak geçiyor zaman.
Bu kötü dünyada misafir insan.
Yoksul fakirsen yan ki gönül yan.
Çýkmaz benim tozum dumaným.

Sosyal Medyada Paylaşın: