Serseri
Ah o her aný kayýt tutan serseri, uzuvlarýmý baþtan aþaðý uyuþturmuþ.
Denk gelmiþ þu ana.
Kanýmý aldýðým yaþlý bir ilkin cenazesindeyim..
Yer, gök fark etmez her nokta omzuma yük
Ciddi bak gözlerime, anýmsamalar ve belleðe dönüþ.
Dinle beni!
Omzumda kayýt tutan serseri.
Yansýmalar görüyorum, Ýnsanlarýn gözünden süzülen ýþýklar.
Adýmlarýmla getirdiðim dolunayý dalýn üstünde býrakýyorum.
Ellerim, bacaklarým ve hayatýn kýzýl damarlarýna kitlediðim parmaklar,
Ýðne deliðinden geçen bir rüzgara direniyor.
Bana beni yansýtan her þey yana yatýyor.
Þimdi görüyorum saða yatýk bedenim.
Ah o omzumda kayýt tutan serseri.
Ýþte bak bir kötülüðüm yok..
Palavralar ve boþ bakýþlarla dolu sokaklar.
Oturduðumuz masalarýn ayaklarý, yer kürenin sözlerine güveniyor..
Mühürlüyor artýk her normal aný.
Hayat, artýk þakaklarýmda bir yük.
Zihnimden iki kol çýkýyor boyutuma.
Gýybetin cirit attýðý o ter kokulu odalarda, ateþ basmýþ insanlara.
Ancak zihnimden çýkan kollar ateþin diðerlerinde kurduðu üstünlüðü bozarcasýna savuruyor ellerini.
Ama düþmüyor o kayýt tutan serseri.
Kötülüðüm olsa da ayrýþtýramazsýn beni.
Hayat acil kapýlarýna aceleyle girmiþ bir çobanýn.
O ümit dolu gýcýrtýya varan acelesi gibi.
Ayakkabýmýn haline bak!
Üstünde ki çamur yemin ediyor.
Acelem var.
Acelem var...
Ýþte hayat o hüzünlü gecelerin sabahý!
Zeminin ýssýz köþelerinde kurumuþ bir çamur.
Gözleri anlamsýz köþelere dalmýþ bir çocuk.
Bak görüyorum iþte düþ artýk yakamdan
Ayrýþtýramazsýn beni, Kayýt tutan serseri.
-Ömer HATÝPOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.