Kömür dumanlý soðuk mu soðuk, sürgün zamanlarýnýn kasvetli Ankara gecelerinden birinde rastladým ona. Yalnýz ve bitkin, düþtü düþecek neredeyse Kumrular sokaðýnýn köþesinde. Yüreðinin sýzýsý yüzündeki hüzün. dumanýnda kaybolmak ister gibi sigarasýnýn. ’’kýzýn nasýl’’ diye soracaktým olmadý. sahici umutsuzluk zamanlarýndan geçmeden önce.
nejdetyeniyurt22ekim2020ankara
’’hiç beklemediði koþullar içinde bulabiliyor insan kendini ...hayat böyle bir þey galiba..’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
iyi günler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.