Ölüm Hak

Bitmeyecek sanmýþtýk, oysa bitti tüm yýllar,
Hayallerde ne varsa aldý gitti tüm yýllar.

Gençtik, hesap yapmazdýk, ölüme hep ýraktýk,
Þimdi baksak geriye, acep neler býraktýk?

Elde olan ne varsa harcadýk birer birer,
Gönüllerde bir yere koymalýymýþýz meðer.

Alýr iken, bir kýymet görmedi nefesimiz,
Þimdi neler söylüyor, kim bilir iç sesimiz?

Nasýl ki yaþar iken kýymet bilmez insanlar,
Sanýrdýk ki “doðar da asla ölmez insanlar.”

Fýrsatlarý tükettik, daha genç yaþýmýzda
Neye yarar piþmanlýk, akýl yok baþýmýzda?

Zehir ettik, bitirdik, sonsuz sandýk hayatý,
Ne kazandýrdý bize bu dünya saltanatý?

Hani bazen çýkardýk bulutlarýn üstüne,
Planlar yapardýk ya umutlarýn üstüne?

Gördük ki o planlar hem anlamsýz hem yersiz,
Düþe kalka bir ömür gelmiþ geçmiþ habersiz.

Hayat böyledir iþte, bir ileri bir geri,
Deðiþmez bir kuraldýr kalubeladan beri.

“Kalubela” dedimse; “ahde vefa” günüdür.
Sözünden dönen için ölüm; cefa günüdür.

Ne varsa yarým kaldý, dünyalýktý davamýz,
Ýþte geldik son deme, dillerde hep duamýz.

Bu son el sallayýþ mý son bakýþ mý bilmem ki,
Yoksa bu bir veda mý yakarýþ mý bilmem ki.

Hani "bir umuttur" der, bekleriz ya çaresiz,
Ýþte öyle bekleriz, bir tahdit yok, süresiz...

Kurulur musallamýz bir ikindi zamaný,
Her zorluðu geçsek de geçemeyiz o aný.

Ne diyordu þair?

"Ecel gelmiþse cana
Baþ aðrýsý bir bahana
Mezar taþýma yazsýnlar
Bugün bana, yarýn sana."

17.11.2020/Konya


Sosyal Medyada Paylaşın: