kafamýn içi kazýnýyor kazma darbeleri indikçe afallýyorum ya bu kainat olmasaydý bu þiir yazýlmayacaktý.
bir pencere sana, bir pencere bana, anlamaya çalýþýyorum mana’nýn aðýrlýðýný yarýsý uyuþukken beynim dünya var olduðundan beri sayýsýz ölümler toplanmýþ yas tutuyorlar cennette ölüm varmý diyorum tek cevap alamýyorum aðlamak için aðlayanlar gülmek için gülmüyorlar.
daima eksik daima kayýp sorular kuþ kadar beynimiz ne algýlar her ipin, bir ucu vardýr ya çeksende gücün yetmez sarmaya ne varsa orda, yinede dönüyor dünya.
sonra gidiyorsun tek tek sözleþiyoruz onunla kim önce giderse haber verecek orada neler oluyorsa beklediðim haber gelmedi henüz belki gecedir, belki gündüz, posta yok, kargo yok, tel yok, gittiðin yerde angarya çok,
ve sonra o kaþlarýný çatýyor ben saçlarýmý yoluyorum bir kel bulup ona satýyorum o ise gülüyor þimdi kelliðime piþman oluyor insan geldiðine....
Mustafa Yaman 15 kasým 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.