Zaman mumlarýn ömrü kadardýr odamda Düþlerim sonsuzdur býraktýðýn izlerde Ben yazarken hala sana, Unutulmuþ bir tutkunun külüydüm aslýnda Aldanma düþlerimin gölgesi kelimelere, Ýnanma yazdýðýmý düþündüðüm bu çeliþkilere Ulaþýr mý sana geçmiþim bilmem ama Var oldun yine bir kalbin zindanlarýnda.
Artýk duvarlara yansýyan mumlarýn Can çekiþi gibiydi düþlerin çoðu zaman Aþkýn gibiydi mumlarýn alevi Hani derlerdi ya rüzgârýn mumu söndürüp Ateþi körüklemesi gibi Rabia/m Ýþte tam böyleydi yaydýðýmýz ateþ ve ýþýk Bir rüzgâr olmasa da esen bir üfleyiþti belki zaman Mumlarým yaþlanmaya baþladý ruhum kâðýtlarda erirken.
Düþlerinin zamaný tükenmeye baþladý, Çeliþkilerim gerçeklere sarýlýrken Sen rüyalarýn pembeliðinde sürdürürken Aþkýný bir ben miyim kâðýtlarda tüketen düþlerini? Sormak isterdim sana gerçeklerini Neyse artýk ýþýðým tükeniyorken Bana, sana mý saçayým ýþýklarýmdan.
Sendin seçen karanlýklarý, Bendim yalnýz kalan ýþýklarýmdaki Bir yaprak daha harcamýþken kendini bana Ben harcamýþým aþkýmý sana, çok mu dersin Rabia/m…
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.