Heybemde gizlenmiþ o kadar anýlar varmýþ ki ,
Çýkardýkça kimisi aðlatýyor,
Kimisi gülümsetiyor,
Heybe ya bu karýþtýrdýkça çoðalýyor anýlar ...
Heybemde O kadar yaþlanmýþ, o kadar eskimiþ eþya vari düþünceler saklanmýþ ki,
Kimisi atýlmak istenirken deðer kazanmýþ,
Kimisi deðer kazanmak isterken kendi deðerini kaybetmiþ,,,
Kimisi ise ne olduðunu unutmuþ silüet olarak gizlenmiþ en diplere...
Heybede ne kadar çok gözyaþý saklanmýþ öylece,,,,
Çýkardýkça gülümseten ,
Gülümsettikçe düþünmemi saðlayan,
Avuç avuç gözyaþý renginde söz yaþý sinmiþ heybenin bilinmez ceplerine...
Heybemde ne kadar çok düþ kýrýklýðý saklanmýþ,
Çýkardýkça nereden kalma olduðu bellisiz,
Hangi dostun yalanýndan geriye kalan söz öbeði,
Çocuksu bir ürkeklikle nasýlda saklanmýþ açýlmayan fermuarýn diþlerine....
Heybemde ne çok küskün mýzýkçý arkadaþlýklar çýkýyor,
Biriktirmekten býkmadýðým ne çok yalansý arkadaþvari silüetler atmýþým heybeme,
Nasýlda muzip bir ifade ile maske takmýþlar...
Bense görmekten aciz kalmýþ heybenin en görünen bölümüne koymuþum,
Her fýrsatta alýp sevmiþ okþamýþým sanki seviliyormuþum düþünülüyormuþum gibi....
~ÝP€K KA£KAN~
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.