PEMBE YAĞMURLAR..

Çaresiz bir kuþ gibiydin sen, çeliþkili sözlerin
Sonra gülüþlerin, gözlerime umutlarýn kapýlarýný aralar.
Çeker giderdin yalnýz koyup beni pencerelerde...
Ve ben hasret denizlerinde bir prangalý yalnýzdým
Islak þiirler dökülürdü dudaklarýmdan
Resmin avuçlarýmda
Ben aðlardým.

Mektuplarýmýzda kalýrdý menekþe kokulu satýrlar
Senin için, sana, seninle.
Romanlardan yüce hayallerim vardý.
Ben seni severdim ; bilmezdim, ya sen ?
Sabahlarý hep bir umutla uyanýrdým
Belki gelirsin diye... yoktun !
Þiir bahçelerime Sonbahar gelirdi.

Ýçim yine kan aðlýyor, dökülmüyor göz yaþlarým
Acýlar peþimi býrakmýyor sen yokken.
Umutlarýma karlar yaðmýþ, donuyor arzularým
Deli bir rüzgar esiyor saçlarýmda
Kahýr þiirleri yazýyor kalemim, akþamlar mahsun.
Sen dolan gecelerimde , þarkýlar bizim.

Gülleri soldu ömrümün öyle aðladým ki
Ýçimde bilsen, denizler dolusu aþkýn var
Bitse de þu sýkýntýlar, bitse acýlarým
Aþardým daðlarý, yollarý, sana koþardým
Mavi bir güldün , altýn renkli güneþtin
Sabahlarýmda...
Yüreðim yokluðuna kan aðlardý.

Gözlerim gözlerinde, bir baþka bahardý senin
Hiç bitmeyecek umutlarýmýz vardý.
Sonra araya çekilmez ayrýlýklar girdi.
Ne olur bitsin bu ayrýlýklar, bitsin yeter !
Yaðmasýn artýk ayrýlýk yaðmurlarý
Ýkimizin üzerine....
Pembe yaðmurlarla gel bana
Sevgilimm...

Aygün Deniz 15.11.2020
Sosyal Medyada Paylaşın: