BAŞBUĞ'UM

Bir Nisan gecesiydi bu alemden göçüþün,
Keþke hiç duymasaydým o haberi baþbuðum.
Sanki bir kasýrgaydý bu dünyadan geçiþin,
Varlýðýn adamlýðýn muteberi baþbuðum.

Bir bakýþýn yeterdi bu alemi yýkmaya,
Yeri göðü inletip her tarafý yýkmaya,
Altaylar’dan Tuna’ya sel olupta akmaya,
Namerttir ülküsünden dönen beri baþbuðum.

Bir elin Musul’daydý bir elin Karabað’da,
Bir elin Kerkük’deydi bir elin Aladað’da,
Senin gibi gelmedi yaþadýðýn bu çaðda,
Yokluðunla bu dünya sürgün yeri baþbuðum.

Evlatlarým derdin ya o hiddetli sesinle,
O an alem titrerdi o medetli hissinle,
Aðlamaktan kurudu pýnarlarým yasýnla,
Sensiz geçen her vakit elin kiri baþbuðum.

Nice zindan gördün de bir gün dile mi geldi,
Yaþadýðýn sürgünler elde bile mi geldi,
Sensiz Turan elleri öksüz yele mi geldi,
Yürüdüðün tüm yollar alýn teri baþbuðum.

Sürülsemde fizan’a bu davanýn uðruna,
Kavlimdeyim bilesin el sürdürmem baðrýna,
Sen ki mahþerden seslen ses vermezsem caðrýna,
Gök girsin kýzýl çýksýn dönmem beri baþbuðum.

Cihan BERDÝBEK
14.11.2020
Sosyal Medyada Paylaşın: