AÐLAMA DEDÝM GÖZLERÝME!
Bilsen nasýl özledim sevdiðim seni
Gözlerine bakýnca görmekti yüreðini
Uzaklardan sarýlmak kokunu almaktý
Seninle sen kokmak yaþatýrdý Cenneti
Kalbim senin evin diyebilmekti
Bakýpta sana kanamamaktý
Yarým asýrlýk yaþantým inanki
Seninle bir güne bedeldi canýmýn içi.
Ateþ düþtü içime geldiðinde ayrýlýk vakti Þimþekler çaktý beynimde gök gürledi
Aðlarken görme sen diye
Eðdim baþýmý
Set çektim yüreðime
Aðlama dedim gözlerime
Tutmak istedim o an ellerini
Hiç býrakmayacak gibi canýmýn içi.
Ayrýlýrken yanýndan uzun uzun baktým
Benden kaçýrdýn gözlerini
Kalbin aðlýyordu gidiþime
Hüzünlenince yüreðim baktým iþte
Dua ediyordum kanayan yüreðimle
Gitmek deðildi benim ki canýmýn içi.
Baksaydýn gözlerime kapýlýrdýn seline
Ruhun erirdi ruhumun derininde
Yakabilirdi yüreðini dokunsan yüreðime
Býrakýp gitmek istermiydim canýmýn içi.
Acý bir özlem sancýsý var yine yüreðimde
Hayal kuruyorum caným yanarken bile
Bizi düþünüyorum özlemle
Belki yanýmda olsan þimdi
Sancýlanmazdý kalbim
Tekrar sarýlamamak var ya
Kalamamak sonsuza kadar yanýnda
Uçurumun dibine düþmek gibiydi
Ömrüm ömrüne hasretle geçti
Sözünün özüne, gözünün bebeðine
Sesinin týnýsý, gülüþünün gamzesine
En önemlisi de kokuna canýmýn içi.
Çoktan öte seviyorum özlüyorum her saniye
Hasretimi avaz avaz haykýrýrken evrene
Yaþarken yokluðunu içimin ta içinde
Yaþadýðým sensizliði benimle hisset sende
N’olur deneme unutmayý, unutama ömrünce
Mahþere kadar unutmayacaðým seni canýmýn içi.
14 KASIM 2020
Mlk Tryk