İZMİR GÜNAYDIN

Ýzmir günaydýn.
Henüz toplamadým kirini.
Varoþlarýn çöpçüsüyüm tanýmadýn mý beni.
Ben silerim gözyaþlarýný senin.
Sokakta mendil satan ayaklarý çýplak çocuk benim.
Ve her sabah Menemen ovasýný yeþile boyayan da.
Benim karýncalarým yapar saat kulesini.
Ve benim annem güzel elbiseler diker sana


Ýzmir günaydýn.
Ablam her sabah yemek yetiþtirir sana lokantada.
Ve babamdýr yüzlerce kilo aðýrlýðýnda yük taþýyan hamal dükkanýnda.
Ve parça parçadýr elleri abimin deve makinalar arasýnda.

Ýzmir günaydýn.
Sakýn susturma beni.
Daha gezemedim tüm sokaklarýný.
Ve söyleyemedim üzerine yazýlan þarkýlarýný.
Senden isteðim var Ýzmir.
Yumuþat babamýn nasýrlý ellerini.
Ve diktiði elbiseden anneme de ver.
Ve sýcak bir tas çorba ver ablama.
Ilýk olsun yüreði.

Ýzmir bedenim deprem sancýsý.
Günaydýn
Kuþlarýn nereden gelir
Ve martýlarýn neresine konar Konak vapurunun.
Hangi aþýðýn sevdasýyla yanar Karþýyaka.
Ve kadehler Veysel çýkmazýnda bu akþam kimin için kalkar.


Ýzmir gözlerimin gizemli sancýsý
Su bile susar ateþinde
Ve sevdalýlar hangi parkýnda gezer.
Ýzmir o kadar büyüksün ki, bu küçücük ellerim .
Sýðmaz ellerine.
Önüne eðilmem bu yüzden.
Bu yüzden her gece rüyamda seni görürüm.

Günaydýn Kemer altý esnafý.
Tanýmadýnýz mý beni.
Daha sabah olmadan süpürürüm kapýnýzý.
Günaydýn iþçiler, memurlar esnaflar.
Günaydýn Ýzmir...


Sosyal Medyada Paylaşın: