AŞKINA PERVANEYİM

Düþlerimde bazen güller açardý,
Kýrmýzý, beyazý sarýsý vardý.
Her bir gül deðiþik koku saçardý,
Gönül peteðimin arýsý vardý.

Izdýrabým dinmez, derdim giz bende,
Çilemi çekerim sevdam biz bende,
Bakýþýn yaktýðý gizli iz bende,
Volkan tutuþturan perisi vardý.

Karanlýk ürperir titrer savrulur,
Yanan bu yürekte güneþ kavrulur,
Hayalle arzuyla sevdam yoðrulur,
Tükenmez umudun çýrasý vardý.

Hüzünlü yollarýn bitmez çilesi,
Özlem hasret ile dolu filesi,
Tufanda savrulmuþ aþkýn kalesi
Ýçinde kalbimin yarýsý vardý

Efkâr girdabýnda döner dururum,
Düþmeden topraða özde çürürüm,
Þebnem bile deðmez mutlak kururum,
El deðmez yerimde yarasý vardý

Ufuklar karardý gündüzüm bitti,
Engin umutlarým kayboldu gitti,
Mahir der ki; Artýk canýma yetti,
Aþkýna pervane birisi vardý.

Mahir Baþpýnar / 05.03.2008
“Gülüm Bana Gülmüyor ki” (Mahirce Þiirler 2) þiir kitabýndan…

Sosyal Medyada Paylaşın: