EY İNSANOĞLU!
"Üstünlük takvada", ortada ayet
"Oku" der anlamaz galebe çalar
Kul olsaydýn eðer, uyardýn þayet
Nefsinin kölesi, hýrs ile dolar
Yaradana deðil, batýla tapar
Doðru yol dururken, Hak yoldan sapar
Sapýttý nefisler, yaygara kopar
Ýzm’lerin hepsinde boynunda yular
Ayetler, hadisler sana ey insan!
Hayatýn deðiþir çaðrýyý duysan
Kördüðümü çözüp, O’na bir uysan
Hakký inkâr eden, benizler solar
Ferasetli insan, görür gerçeði
Baþýboþ deðilsin, tutar pürçeði
Buðday dolu ise, eðer burçaðý
Mevki makam nedir, dünyada kalýr
Dolu dizgin gider þahlandý kýrat
Bu sevda büyüktür, eder itaat
Üstün ahlâkýný, gösterdi berat
Hak ne derse olur, hâini bulur
Þer gözüken herþey birgün hayr olur...
Lütfiye Çanacýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lütfiye_Çanacık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.