Çöpten çıkan ekmekler !
Kimileri emeksizce
Hazýr bulurken önünde yemeðini.
Kimi taþtan çýkarýr ekmeðini.
Kimileri de çöpten !
Öyle hemen üstten de deðil.
En alttan,
Dipten !..
Yaz,kýþ, yaðmur, çamur demeden,
Karanlýk aydýnlýða borcunu ödemeden.
Siz daha kahvaltýnýzý yemeden,
Birileri çoktan çýkmýþ olur,
Esneyen sokaklara.
Sabah ayazý yanaklardan ýsýrýp,
Üflerken þakaklara...
Elde kancalý bir sopa.
Yanýnda bir çekçek araba.
Etrafýnda sokak köpekleri.
Yeni güne merhaba !...
Konteynýr bile soðuk soðuk bakar sanki.
"Seni görünce içim dýþýma çýkýyor"
"Açtýrma bana aðzýmý" der gibi.
Yapýþýr eline,
Yakasýný býrakmayan kader gibi...
Usulca kaldýrýr kapaðý.
Ürkütmeden hiç bir kedi köpeði.
Önce bir göz gezdirir içine.
Elinin tersiyle silerek,
Gözlerindeki çapaðý.
Sonra baþlar eþtikçe eþmeye.
Aðzý baðlý torbalarý,
Kancasýyla deþmeye.
Ayýklar her birine ayrý kýymet vererek.
Silkeler tozlarýný hafifçe yere vurarak.
Yerleþtirir özenle arabasýna,
O günkü yevmiyesinin hayalini kurarak...
Ona göre,
Arabasýna koyduklarý,
Birer buðday tanesidir aslýnda.
Önce un olmayý,
Sonra da ekmeðe dönmeyi bekleyen.
Kýzgýn bir fýrýndýr adeta yüreði.
O günün ekmeði piþince,
Sönmeyi bekleyen...
Bizler yarýþýrken komþumuzla,
Dünden kalanlarý,
Vadesi dolanlarý,
Çöpe dökmekle...
Birilerinin mücadelesi yeniden baþlar,
Yenilmediði her yeni sabahta,
Ekmekle.
Biz burun kývýrýp,
Görmezden gelsek de
Çöpten çikan o ekmeklerle.
Binlerce karýn doymakta
Binlerce baba
Çocuðunun cebine harçlýk koymakta.
Elleri kara olsa da
Alnýnýn akýyla,
Haklý bir gurur duymakta !...
(Onuncuköylü)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.