Yýl dokuz yüz doksan dokuz, yer yarýldý takým takým Büyük Marmara depremi onca ölüm onca yýkým Ne suçlusu var bu iþin ne vicdanen sorumlusu Ya sonrasý, sonrasýnda ne kalite var ne bakým.
Bu nasýl bir kýsýr döngü ve bu nasýl bir zafiyet Vergiler konmuþ yasayla, iþi saðlam tutmak niyet Ne yapýlar saðlamlaþtý ne kontroller sýkýlaþtý Unutuldu bütün sözler, sabret ey milletim sabret
Daha sonra Elazýð’da, Tunceli’de, Bingöl, Van’da Ýki bin yirmi Ýzmir’de, toprak yarýldý tabanda Yine yýkýldý duvarlar, yine yok oluyor canlar Doksan bir saat sonrasý umudun adýydý Ayda
Yine ayný müteahhitler, yine kalitesiz beton Yine masa baþý kontrol yine kazananlar patron Depremi bekliyor insan, ölümünü bekler gibi En ufak bir sallantýda betonlar oluyor karton
Coþari der: Ne deðiþti en son depremden bu yana Düzen yine ayný düzen, kýymet verilmiyor cana Yine toprak sallanacak, yine bina yýkýlacak Nefis denilen canavar hükmettikçe bu vicdana
31.10.2020/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.