YIKILAN EVİM DEĞİL UMUTLARIM DI
Yine umutlarýmý bohçaladým
Yýkýlan evim deðil yarýnlarým dý
Durdum bir sana baktým
Servetim nimetim sendin
Aç kalmaya sokaklarda yatmaya
Yanýmda sen varken deðerdi her þey çektiðim tüm acýya
Beynime yuva yapan açýlara inat
Sarýyordum seni kendim üþüme pahasýna
O bir kenarý yýrtýk battaniyeye
Þevkatle okþuyordum saçlarýný
Belki annen deðil yarin olarak
Saçlarýmdan mutsuzluk akýyorken
Yüzümde hayatýn kirli pis parmaklarý geziniyordu
Yýkýlan umutlarýmýn altýnda can veriyordu yarýnlar
beni ayakta tutan tek þey ise senin saf temiz çýkarsýz sevgin di
Þimdi bir apartman dairesine
Týkýlýp kaldý bedenim
Üzerimde beymen den vakko dan kýyafetler
Ama bir yaným hep eksik
Çünkü sen yoksun
Ben lüks restorantlar da yemek deðil
Seninle bir dilim ekmek yemeye razýydým
Ve sen gittin ekmek elimden düþtü
Týpký senin gözümden düþüþün gibi
Git sevgili
Ben seni deðil
Umutlarý göçük altýnda kalan
Kirli yüzlü mert yürekli
O adamý sevdim
Onun yüzü kirliydi
Senin ise yüreðin
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeLeBeK EtKiSii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.