Boðaza düðümlendi sandým tüm hecelerim, Yalnýzlýðýn koynunda gizmiþ bilmecelerim, Omzumda koca bir yük gündüzüm gecelerim Bir kabus gibi çöktü, gariban sessizliðim, . Sensizliðe isyaným çýnlýyor her köþede Saðanak gözyaþlarým saklanýyor neþede Aþkýn kýzgýn ateþi hiç sönmedi þiþede Ýçimi fena yaktý gariban sessizliðim . Kelimeler tükendi hep prangalar da sözler Unutulmaz elbette aþkla bakan o gözler Yüreðime kazýnmýþ asla silinmez izler Umutlarýmý yýktý gariban sessizliðim.
Gülþen Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN ÖZTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.