Geceler hüzün yüklüdür...
Acýlarýn yürekte yüzeye vurduðu...
Kasvetli bulutlar gibi sarar bedenini...
Kalbini sýkar bir el..
Canýn yansa da kimse görmez...
Boðazýnda düðümler zinciri çoktan oluþmuþtur...
Oysa ki...
Dil dualarda yalvarýr...
Güneþ doðsun diye...
Geçmek bilmeyen saliseler...
Asýrlara bürünür...
Hüzün yüklü gecelerde...
Kederle yoðrulmuþ kalp de...
Çýrpýnýþlar...
Kýyýya vuran dalgalarýn yorgunluðun da...
Ufuklardan doðacak þemsi bekleyen gözlerse...
Hüküm veremez olmuþ göz kapaklarýna...
Gecenin karanlýðýnda...
Umutlar birer birer sönerken...
Yüreðin de kan damlalarý göl olur...
Boðulursun ama...
Kimse görmez seni...
Etrafýnda zifiri bir karanlýðýn...
Yalnýzlýðý vardýr...
Kadý olur hüküm verir...
Hapseder yüreðini...
Yargýlamadan...
Dar aðacýna kor seni...
Hüzün yüklü...
Gecenin kara yüzü...
Yusuf IÞIK...