Gözden uzak olana gönülden ýrak derler, O yüzden mi yosun baðlamýþ kalpler? Kimi sevdimse benden uzak kaldýlar, Beni aramadýlar, sormadýlar; Kime caným dedimse baðrýmdan vurdular...
Bugüne kadar ne güldüm ne eðlendim, Hayatým kara bir zindan... Bir mahkum gibiyim sadece, Öylesine yaþayan bir bedenim var. Ama ne yazýk ki ruhum bedenimden uzak diyarlarda...
Gönlüm kan aðlasa da hayat bana aðlar, Hayatým bir roman gibi okuyanlar hep aðlar, Hem gönlümün hem de gözlerimin yaþý dinmiyor; Ne yapsam ne etsem hayatým bir türlü düzelmiyor...
Ama gerçekler yaþadýðýn acý hayattýr. Her þey bir gün bitse de Bütün bu duygular, acýlar bitmez...
FATMA GÜL 19:18 6.09.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmagül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.