Aklýmdan geçenleri anlatabilsem Cennete yol alan umudum olurdun Her Sevdanýn bir çýkmazý var Her bakýþýn bir izi En olmadýk anýnda yanýnda olmak Bir baþka güzelliði yaþamak Birlikte direnmek bütün yaþanmýþlýklara Kaybolan yarýnlara Yeþermeyen hayallere bakýp umutlansak bile Güz güllerine döner umutlar Savrulur her biri titreyerek Sararmýþ tenimizde ölüm kokusu sönerken önümüzü aydýnlatan iþýklar Elimde hayalini tutan ebruli resmin Gözlerimde tebessümün ýþýldar Özlemin. Gül rengi özlem Çiçek açmýþ yanaklarýn Bedenimin her zerresinde yankýlar Ayrýlýk Kahreden özlemi körükler Ciðerden yankýlanýr beklentilerim Tükenir zaman geçtikçe, Ölen hücrelerde bitecek gibi hayat. Dön gel ne olursun. Dön gel Gönül hanem Kýymetli misafirim Varlýðýmý sen varken taþýyorum Ya sen yokken Ölümün hiçliðinde yokolup gidiyorum Bu yüzden dön gel diyorum.
SERZENÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ecir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.