İZMİR'İM, ONURLU AŞKIM...

Harap olmuþ evin enkazýnda
Çýðlýklarým suskun
Yalnýzlýk var karanlýk içimde
Umutlarým hepten kesik
Yaþama dair ne varsa unuttum
Gerilerde kaldý gülistanlýðým
Envai çiçekler açardý daðlarýnda
Bir Tahsin Hasan vardý
Topraðýna ayak bastýrmayan
Hep gururlanmýþtý Ýzmir’iyle
Týpký ben gibi
Ýki gözüm varsa benim
Üçüncü gözüm zeytin kokulu Ýzmir’imdi...

Canhýraþ baðýrtýlar inletti ülkemi
Adýný koymuþtu yobazlar, sultanlar
Dilim varmýyor söylemeye
Arlý - þanlý göz aðrým, kalp atýþým
Aþklarýn en güzel yurdu
Milli direniþin onurlu þehri aþkým
Yaran derin, dumanlý baþýn, efkarlý daðlarýn
Geçecek bu günlerin de
Vakti geldiðinde doyumsuz özlemimle
Sýcacýk kollarýna sarýlacak sevdam...

Ýtin, puþtun çemkirdiðine bakma sen
Kimse onurunu zedeleyemez
Orada Mustafa Kemal’in ruhu var
Biz varýz
Ardýnda koskoca memleket var
Seni kimselere yem edecek kadar bitmedik
Bak yanýna milyonlarla geldik
Haydi sar yaraný
Deðiþtir kaderini...

Zafer Direniþ
...

Karabulut

Sosyal Medyada Paylaşın: