Ec
VE BİZ HENÜZ ÇOCUKTUK
Ecir
VE BİZ HENÜZ ÇOCUKTUK
VE BÝZ HENÜZ ÇOCUKTUK
Bir yaným zorlu yaþam bir yanýmda yoksulluk
Uzanýr göklere doðru baþý dumanlý daðlar
Kar kokan kayalardan aðaçlardan sarkardýk
Gece kurt ulumasý bölerken uykumuzu
Meþe aðaçlarýyla silerdik korkumuzu
Yakýtýmýz odundu beyhude ýsýnýrdýk,
Ati’miz aksak yürür umut yoktu yarýndan
Bostanýnda ýrgattýk, baðýnda ise rençber
Servilerin dibinde her öðlen uyuyorduk
Kardan dünyamýzdaysa buz kesilir yürekler
Lenger kayaðýmýzla günü bayram ederdik
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçýn dað köyünde.
Kýþýn uzun geceler karanlýk, ürkütücü
Âþýklar baðdaþ kurup türküler çýðýrýrdýk
Masalcý baþý masal anlatýrken derinden
Kulak verir dinlerken pür dikkat kesilirdik
Sanki zamana inat kar yaðýyor inceden
Masal kar getirirmiþ bunu dermiþ büyücü
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçýn dað köyünde.
Eller buz gibi soðuk, gözlerde donuk bakýþ
Kardan yol açýlýrdý bir yýlan kývrýmýnda
Hele çocuk gönlüyle mutluluktu karakýþ
Buzdan sarkýtlar iner dam üstüne kar yaðar
Pencereme el kadar küçük kuþlar konardý
Yem ister gibi mahzun bakýp camý gagalar
Buðday sererdik kar’a, gel de nasiplen diye.
Tavan aralarýnda kýrlangýç yuvalarý
Güvercinler sevinçten ne taklalar atardý
Daða oduna gider daha olmadan seher
Bohçamýzda bir soðan bir yavan ekmek vardý
Hele domates olsa midemiz þenlenirdi
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçýn dað köyünde.
Biz bu zorlu yaþamýn çilekeþ evlatlarý
Bað bozumunda yükten kambur olur sýrtýmýz
Gözlerde þerbet diye üzüm damlacýklarý
Buzdan akan suyunda her öðlen yýkanýrdýk
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçýn dað köyünde.
Sevdamýz iki büklüm iki kelime durur
Bir ucunda mutluluk, diðerinde kan vardý
Öyle bir diyar ki bu zamana meydan okur
Sevdayý töremizce yaþardýk her öðünde
Ve biz henüz çocuktuk bu yalçýn dað köyünde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.