KAÇ SEN KAYBOLUR

I.

Alaca karanlýklar indiðinde bu þehre,
Sessiz bir ay doðar
Karanlýðýn surlarýnda yükselerek.
Dolunay sana benzeyen bir çehre,
Kamaþýr gözlerim parlaklýðýyla.
Pencere camýnda raks ederken taneler
Zuhûri güzelliðin akseder gözbebeklerime.
Tam da sen doldum derken
Çýnlar kulaklarýmda acý bir düdük sesi !
Birileri iner trenden, sen deðil !
Bilmem ki kimin nesi?
Belirli bir mesafe koysak da aralarýna,
Kalbin, kalbimin efendisi
Seni göresim gelir akþam sökünce.
Þu gönderdiðin küçük resim,
Saklayacaðým belki bütün ömrümce.
Yine böyle her aklýma sen düþtüðünde
Bir þiir yükselir yýkarak bendini içimde
Sen dolar el yazým, kalem, mürekkep!
Kaç sen kaybolur satýrlarým içinde.
Ve ben düþerim en derine, ellerine!


II.

Uykusuz geçip gider her gece.
Beynimde korlanýr hülyalar sessizce.
Yüreðin; çözümsüz, arapsaçý bir bilmece!
Kýrýlýr turnamýn kolu kanadý,
Soðukluðunun gergefinden.
Madem öyle!
Çekeceðiz ayrýlýðý ne gelir elden?
Tam da sen doldum derken
Çýnlar kulaklarýmda ayrýlýk sesi.
Birileri daha biner trene, sen deðil!
Bilmem ki kimin nesi?
Tutuverseydin ellerimden, anlardýn.
Kalbin, kalbimin efendisi
Seni göresim gelir þafak sökünce.
Bir mýsra daha yükselir,
Yýkarak hicranýn bendini içimde
Sen dolar kurgum, hayallerim, elemim
Bir bilsen!
Koparken uðultulu fýrtýnalar içimde
Kaç sen kaybolur rüyalarým içinde.
Ve ben düþerim en derine !

 
III.

Bahar yaðmurlarý düþtüðünde bu þehre,
Yýðýlýrým pencere önünde kanepeye.
Hayallerim, bir hayâl baþka hayâline gebe.
Bir hezeyan daha yükselir
Yýkarak öz-güvenimin bendini içimde
Seni yaþarým ýslak bir çýnar yapraðýnda.
Kanadýmda olunmaz düþler,
Garip bir serçeye dönerim.
Sanki pranga olmuþ gözlerime o gülüþler!
Sen dolar el yazým, kalem, mürekkep
Kaç sen kaybolur gözyaþlarým içinde.
Ve ben düþerim en derine !

 
IV.

Meltem sabahlarý fýrtýnaya döner.
Bir fýrtýna kopar adýný her andýðýmda.
Çýnlar kulaklarýmda çocuk sesleri
Birileri daha biner trene, sen deðil!
Bilmem ki kimin nesi?
Dokunsaydýn sol yanýma anlardýn.
Kalbim, kalbinin delisi.
Seni bulasým gelir fecrin ilkinde
Bir figan daha yükselir.
Yýkarak hicranýmýn bendini içimde
Etme, zâyi olacaðýz!
Ödenmez kýrýk canlarýn aidatý
Gönlüme verme, evvelsiz, ezelsiz bu zayiatý
Sen istersen sevme þiar-ý aþký!
Yine de; sen dolar el yazým, kalem, mürekkep;
Kaç sen kaybolur sayfalarým içinde.
Ve ben düþerim en derine, ellerine!

____________________________________
📕Kitap: MELANKOLÝK DÜÞLER

®Tüm haklarý saklýdýr.®

Han AKÇADAÐ
____________________________________
Sosyal Medyada Paylaşın: