Yarasýna tuz bastýðým gecelerin kulaðýna,
Uzak bir resmimi fýsýlda
Saklandýðý yerden çýkarýrsam bu aþký,
Ýki gözüm önüme aksýn
Hangi sokaðýnda kaybettim aðýr gölgemi marjinal bu þehrin
Çýplak ayaklý yýldýzlar gibi sönük ve pusulasýzým
Sus, burnundan soluyan gözyaþlarým uyanmasýn uykusundan
Bulutunda yaðmurlar dinlendiren mevsimlerdeyim ben
Yað desem, paramparça ýslanýrýz geçmiþ zaman masallarýnda
Üzerine acýlarýmdan saðlam bir örtü al
Dayanamam gidiþime,
Gamzeli bakýþlarýn aðlamasýn
Henüz avuçlarý terlemeden intihar etmiþti ben de mutluluklar
Ve sen, ana rahmine düþmemiþtin daha
Yaralarýmdan öpülesi kanlar akmaz
Üzgünüm, saçlarýmda iki büklüm bir çocuk uyuklar
Pazarlýksýz sevdim acýlarýmý,
Çalýntý düþlerde buðday sarýsý hayallerim susuyor
Ve bu þehir
Her seferinde beni kusuyor
Hâlâ ayný ritminde mi sanýyorsun kalbimi
Güneþi tanýmayan çocuklar gibi üþüyorum,
Hüzünlerin aklýmý çeldiði günden beridir
Ne gelincik tarlalarý rengarenk gülümsüyor
Ne de serçeler mavi derinliðine kanat çýrpýyor
Artýk yanýk türküler kundaklanmýyor bir çoban ateþinde
Sýrtýmý sývazlayan zemheridir
Kuþatýlmamýþ mevsimlere iç çekemeden,
Ýtiraf ediyorum kanýmýn dikine akmadýðýný
Kalem kýran gözlerine kýyamam
Piþmanlýðýndan yararlanacaðým bir yasa var mý benim için
Söyle de, baþýmý koymayayým göðüs arasýna ölümün
uytun ......