az uðrayýp gitmeyendiniz kolonlarý çöken kadim daralma geniþ bir nefes arýyor þu an
biz seni göðsünden öpmedik göbek adýný da sormadýk yýkýntýlarýn yarýnýnda kendilerini ararken anneler çatýlar avuç yasladý toprak yüzleriyle denizin ilk adýmýna
sevmedik bir baþaðý deðirmen kanadýnda çaputlar rengini saklar çoðu boyu uzayan rüzgara çoðu eþya aralýðý duyulmayana seslenmek parmaklarýn karýþý kadar aralýk
ne kadar iyi insanlardýr tünellerini bedenlerine durmadan kazanlar dua edelim sözler ölmeden çok yaþayacak yine nefretten yaðan damlalar
-þ
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon b Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.