Garibaným, madenci can benim adým Rýzkýmýzý kara elmasta aradým Eve aþ, ekmek götürmekti muradým Azrail geldi, onu da yapamadým
Oldu iþte gözlerim kömür karasý Yüreðimde açtý yoksulluk yarasý Ecelden önce verdik yemek molasý Aðýt yakar yetimlerimin anasý
Uzak deðil madenle evin arasý Yalnýz kaldý gönlümün caný, sevdasý Sefasýný sürdüler, kaldý cefasý Kim tutar arkamdan, ondan baþka yasý
Metrelerce yerin altýna inerdik Her gidiþimizde helallik dilerdik Olumsuzluða beraber sabrederdik Aþýmýzý oradan temin ederdik
Ervai’yem yolum gider hak’dan yana Mýsralar armaðandýr gardaþlarýma Ateþ düþmesin kimsenin ocaðýna Selam olsun tüm yetim yavrularýna
Ervai BEYAZKUÞ
Not: Bu þiir rýzkýný alýn teriyle kazanmak için yerin metrelerce dibinde, Ermenek’de, Soma’da ve diðer yerlerde hayatýný kaybeden Canlar için kaleme alýnmýþtýr. Allah rahmet eylesin. Mekanlarý cennet olsun.
DOST KALEMÝNDEN;
Ýki üç üniversiteyi zor kazandým Mesleðimden iþ yeri bulamadým Anam babama yardýmcý olmadým Boþ soframa bir ekmek alamadým
Kahpe felek yakamdan inmedi Ben kaçtým azrail vaz geçmedi Kötü bir zaman içinde yakaladý Kaç kardaþýn peþini býrakmadý
Çok söylenecek þey var kardaþým Öksüz yetim kaldý caným yoldaþým Göçük altýnda öldü can arkadaþým Maden ocaðý canýmdan caným aldý Öksüz yetim kalan yavru ben oldum
Hasan Yýldýrým Bey’e
Katkýlarýndan dolayý teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ervai BEYAZKUŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.