AĞLAMAM DİYORDU

Aðlamam diyordu, sanki bir dere
Gözlerinden aktý aktý da gitti..
Son bir kez diyordu, belki bin kere
Gözlerime baktý baktý da gitti...

Elveda demeden, baþladý yasý
Yandý hançâresi, tükendi ha’sý
Topladý torbayý, taraðý tasý
Yüreðimi yaktý yaktý da gitti...

Ne yapsam beyhude, gülmedi yüzü
Her þeyi, her yeri, yokuþu, düzü
Karakýþý bile, baharý, güzü
Kafasýna taktý taktý da gitti...

Sýrýlsýklam oldu, uyandý terden
Diz üstü doðruldu, yattýðý yerden
Kaldýrdý elini, vazgeçti birden
Dizin dizin çýktý çýktý da gitti..

Öyle bir ah çekti, heceler sustu
Cümleler lâl oldu, sözcükler pustu
Ýçinde ne varsa, sessizce kustu
Diþlerini sýktý sýktý da gitti..

Kalemim pes etti, kýrýldý gönyem
Zincirler pas tuttu, kayboldu künyem
Harabeye döndü, yýkýldý bünyem
Canevimi yýktý yýktý da gitti..
Rizavanî...
Sosyal Medyada Paylaşın:

Rizvanî... Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AĞLAMAM DİYORDU!.. EY MAŞUK... ÇAPSIZ BİR VİRÜS!.. AYAKLARIM... BEN ARTIK ÖLÜYÜM!.. NE KIYMETİ VAR? ACINIZ ACIMIZDIR.. EY OZAN!.. SELAM OLSUN... KUTLU GECE...