Buz gibiydi ellerim, buzdan bir aþk örmüþtüm
Ýlk kar düþer üþürdüm istasyon caddesinde
Son bakýþým sanaydý, en son seni görmüþtüm
Gözlerimi düþürdüm istasyon caddesinde
Zemheriydi göz rengin sen yaðarken ben dondum
Her zaman kýþtý mevsim bahar aylarý yoktu
Sen yürürken peþine takýlan bir vagondum
Ýstasyon caddesinde tren raylarý yoktu
Alýnca hep titrerim üþümüþ o selamý
Sen kokunca tanýrým istasyon caddesinde
Her bakýþa sataþýr, ben bulurum belamý
Ölürken utanýrým istasyon caddesinde
Saçlarým bembeyazdý, ayazdý buz tutmuþtum
Bir serçe kanadýyla beni sardý, sen yoktun
Tek ismin dilimdeydi, ismimi unutmuþtum
Ýstasyon caddesinde herkes vardý, sen yoktun
Beni görünce vagon camýndan gülemezdin
Bir Allahýn kulu yok Istasyon caddesinde
Hep boþuna bekledim gel desem gelemezdin
Zaten tren yolu yok istasyon caddesinde
Bir masaldan koþarak gelir gibiydi halin
Gerçek olamayacak imkanýn raddesinde
Bazen de sen gelmezdin aldatýrdý hayalin
Yine gitmez beklerdim Ýstasyon caddesinde.
uytun .....