YORULMUŞ BEDENİM...

Her gün bir baþta nokta isyan ediyor.
Yorulmuþ bedenim artýk susmuyor
Yürümüyor ayaklar, yüzüm gülmüyor.
Yorulmuþ bedenim artýk susmuyor.

Ne haldesin diyen yok, nasýlsýn?.
Bak bende ette kemikten bir Ýnsaným.
Bu çok aðýr, oysa ben tonlarý kaldýrýrým.
Yorulmuþ bedenim artýk kaldýrmýyor...

Ben ne çocukluðu yaþadým, nede gençliði..
Hep sensizliði yaþadým, hep sessizliði.
Ben bir çaðlayandým hep çaðlarým sandým.
Yorulmuþ bedenim, artýk akmýyor.

Ne fidaným büyüdü, ne de dalýmda açtý bir gül.
Hep hüzünle yaþadým gülmedim bir gün.
Ýçim yaþlý, içim ihtiyar, içim keder, içim hüzün
Yorulmuþ bedenim artýk gülmüyor..

Olmuyor iþte artýk olmuyor, kar erken düþtü
Dalým kýrýk, kolum kýrýk, kalbim kýrýk üþüyor.
Þenol bir garip, biçare hep yalnýz yürüyor.
Yorulmuþ bedenim artýk gitmiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: