BEŞİNCİ MEVSİME KALDIK

BEÞÝNCÝ MEVSÝME KALDIK

Yüreðimizde sancýlar, anýlar gölgeye tutkun
Yarýnlarýn hesabýna, doðuþtan akçe býraktýk.
Dehlizlerde saklanýyor, küfeler dolu gözyaþý
Kimbilir hangi annenin, gençlik çaðýna el attýk.
Yaþantýmýz bir komedi, kaderimiz bize vurgun
Önümüzde kan celladý, sözü bir yokluða attýk.
Öyle bir geçti zaman ki, geleceðe gün kalmadý
Ömrümüz hep bir yerlerde, kandan bir balçýða battýk.
Çapraz ateþe tutulduk, tasarlanan sokaklarda
Her on yýlda bir yýkýldýk, ardýmýz ýzdýrap seli.
Kiminin ömrü bahardý, kimi yazýnda besbelli
Yok edilen insanlýðý, toprak altýnda býraktýk..

Sararan her bir yaprakta. Hazanýn izleri vardýr
Kimi yerlerde çiðnenir, kimini ruzgarlar taþýr.
Terazisi bozuk dünya, mahþerde mizan kurulur
Ömrümüz çok yaman geçti, beþinci mevsime kaldýk

.Ecel vurunca cepheden,anýlar arkaya düþer
O gölge hüsran közünde, gör nice yazgýlar piþer.
Dört mevsimin beþincisi, bize diriliþ muþtusu
Evvel ahir, batýn zahir, özde kader fevkalbeþer...









Sosyal Medyada Paylaşın: