Ne yüzyýllar geçmiþ uykular da
Bak terin akýyor, soðumamýþ daha
Yat aydýným sen de yat
Oysa gereksinim duyduðumuz
Bir yudum sudur hayat
Ki söz de mangalda kül býrakmayan biz
Yaktýk kül eyledik rant için ormanlarý
Ýntikam diye arabalarý
Tehlike diye kitaplarý
Farklý düþünen canlarý
Býraktýk ateþler içinde
Ve ateþler küle dönmeli
Yer çekimi yaratýlmýþ iyi ki
Küller topraða düþmeli
Küller potasa
Potas çiçeklere
Yediveren güllere dönüþmeli
Sulanmýþ sansürlü kafalar yerine
Su vermek gerek gülün yeþereceði yere
Su vermek yangýna
Su vermek küllenmiþ topraða
Dudaklarý kurumasýn diye hayatýn
Hasret býrakmamak için bir yudum suya
Karnýmýz tok laf ebeliðine
Sözle özün iliþkisi kopuk
Ýlmek atýlacak cinsten de deðil bu sökükler
Yama da tutmaz
Çýplak kalan kural tanýmazlýk
Aymazlýk ta deðil aslýnda
Tahammülsüzlük
Hoþgörüsüzlük
Marifet sanki hayatý karartmak
Çamur atmak aykýrý görüntülere
Hoþlanmamak muhalif seslerden
Özgürlük adýný vermek tenekeden dikili aðaca
Fotosentez yapacaðýna inanmak
Plastik yapraklarýn
Tam bizlik
Yüzyýl geçmiþ olsa da üstünden
Misafir bile alamadýk
Sýðdýramadýk ham kafalara
Sahi merak eden yok mu
Nasýl bir þey
Akýldan geçeni yazmak, yazabilmek
Nasýl bir duygudur ki tadamadýðýmýz
Sansürsüz hayat