GÜL GONCASI

GÜL GONCASI

Gözüne mil çektirmiþ, kahküller düþmüþ yüze
Yanaða ben yaparak, pek yakýþtýrmýþ öze
Endamýnda zerafet, Nazýný süze süze
Sanki ceylan yavrusu, gül goncasý nazenin

Mest eder bakýþlarý, ýlýk yeller sektirir
Gülüþü baþka afet, kalbe mekik çektirir
Gerdanda görünen su, gönle þifa ektirir
Sanki bahar yelinde, gül goncasý nazenin

Rabbým güzel yaratmýþ, söze hacet ne gerek
Sandým Kýnalý keklýk, iner suya sekerek
Mehtabýn aydýnlýðý, gökyüzünden
süzerek
Süreyya yýldýzýymýþ, gül goncasý nazenin

Yýkýk virane ruhum bu aþkýn penaçesinde
Fermaným dolaþýyor, dilin her hecesinde
Ýrem baðýnda gördüm, gönül çerçevesinde
Resmine bakýp durdum, gül goncasý nazenin

Gece kuþlarý olduk, yýldýzlarý sayarak
Aklýmý kaybettim bak, sena her an uyarak
Niyet sana gelmekti, hasretle gün sayarak
Takibim de Azrail, gül goncasý nazenin

Yazdýðým her satýrda seni sayýklar dilim
Sanki akþam  güneþi, suya vurur kandilin
Mezar taþýma yazdýr, yare hasret safdilin
Son dileði benmiþim, gül goncasý  nazenin


Serzeniþ þiirler
Sosyal Medyada Paylaşın: