TENİME YAĞMUR DÜŞER

TENÝME YAÐMUR DÜÞER

Bölünmüþ uykularýn  sebebinde sen varsýn
Söner tüm aydýnlýklar dört yanýmda karanlýk
Beden  nâr’ da yanarken sen  içimde kanarsýn
Beklediðin son bu mu, cehennemden bir anlýk
Verdiðin ýstýrabý vicdanýnda yaþarsýn
Fýrkatýn pençesine düþer sende anlarsýn.

Anlýma çizgilerden kader sýnýrý çizer
Gözden gönül’e akan yorgun hayaller kalýr
Esen yel okþadýkça tenimi yaðmur süzer
Hülyaya takýlan gam hasret yükünü alýr
Seni rüyalarýmdan, atsam hayalin  gezer
Çiseler usul usul vurur gönlümü ezer.

Zindan taþlarý kaygan erimiþ zemin sanki
Onca geçen yýllarý yorgun duvarlar saklar
Þahittir acýlara geçmiþ zaman olur ki
Çýðlýðý kulaðým da, aðlar þimdi sokaklar
Yosunlaþmýþ anýlar  bil ki duvarda durur 
Merhametsiz anlarda, bahtým karaya vurur

Seherin ýþýklarý  düþerken zirvelere
Bir sevgili uyanýþ  o nazlý duruþ çöker
Yeniden hayat baþlar ruhun düþtüðü yere
Dilden dile dolaþýr asýrlar alýr gider
Tende yoðrulan ömür akýp göçer makbere
Ardýndan bir hika’ye, miras kalýr bizlere

Bu kutlu yolculukta ne destanlar yazýlmýþ
Pare pare gönüller  kim bilir nerde þimdi
Belki uzak  zamanda  tabletlere kazýlmýþ
Kimi Leyla ve Mecnun kimi Ferhat Þirin’di
Ardýndan Kerem Aslý seven  Mem ile Zin’di
Bedenler toprak olur  sevda ölümsüz imiþ
Aþkýn dilinde özlem, bir kayýp cennet imiþ

Sonsuzluk sarmalýnda geçip giderken zaman
Hangi ana hükmettik bu yokluk diyarýnda
Gönlümüzde fýrtýna esiverir pek yaman
Yeþerir tüm acýlar beklenmeyen bir anda
Katline  ferman çýkar, ulu han otaðýnda
Kapanýp yastýðýna baþýnda al al duman
Yükselir göklere dek gönül sevdaya harman

Sosyal Medyada Paylaşın: