Bir umutla susturduðun gözyaþlarýn Sessiz bir çýðlýðýnda kirpiklerini ýslatmakta. Yansýyýnca pencerene gölgesi Ay’ýn Kabullenmek fiili aðýr bir yük olur omuzlarýna.
Günler gittikçe griye çalýyor. Zihnimi yoruyor, gençlik çaðýmda bilinmezler. Bir ölümlü olan insan, ne bencilce yaþýyor. Veriler sunan mahþetlerdeyse Acýyý anlatýyor özenle seçili kelimeler. Ýnsan günden güne yaftalanýyor Yalnýz! Hiç kimse bencilliðe dur diyemiyor.
Nasýl geçineceðim diye intihar ederken vatandaþýn biri, Mecliste birileri maaþlarýna ihtiyaç fazlasý zam getirmekte. Emeðin ücreti desen ekmek al yeter daha ne. Bir ölümlü olan insan, ne korkakça yaþýyor!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tugcegonultas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.