Güneşte Ağlayan Kar

Yýldýzlar küskün, düþler bulutlara gidiþlerin gölgesi
Akþam güneþi kýzýllýðýna kanat kapatýr güvercin
Serap olur düþlere sýrdaþ kardelen
Vurur beni kalpsiz gece
Güneþte aðlayan kar gibi üþür yüreðim

Yalnýzlýðýn gölgesine sinmiþ süzgün bir çift göz
Yerleþmiþ bakýþýna güneþten kopmuþ bir ateþ
Kor olmuþ kül olmuþ bedeni
Nefes almýyor gün niyetine serdiði umut
Soluyor beyaz gül, düþlerinden akan selde boðuluyor gecesi

Ýntihar eder ölüm gün ve gün
Ruhum çekilir ay yüzüne
Yaþayan ölümüm mü gönül fermanýn
Denizlerdeki med mi hapsedilmiþ sevdam
Göstermiyor yüzünü Zühre, gizemi küçük kutlu adýnda saklý

Gülleri içen bakýþýma inat
Gülüþün döner güneþte aðlayan kara
Gelmeler yorgun, geçitsiz mi sokak
Mehtabýmda bulutlara mý saklanýr kar tanesi

Sevmeler suç mu kelepçeler iner yüreðime
Hazan bahara döndü yüreðimin üç ünsüzü

Artýk karanlýkta parlayan karsýn
Yakacaðým bakýþýný ateþimle
Düþlerinin aðladýðý gece
Suç bahçene doðan güneþ ben olacaðým
Üþüyecek yüreðin
Donacak bana uzanan ellerin
Güneþe aðlayan kar gibi eriyeceksin

Nurten Tarým

Sosyal Medyada Paylaşın: