Belki bir gün Aradýðýn mutluluðu bulursun Vay canýna dersin Geçmiþ yýllarýna Uzun uzun dalarsýn fotoðraflarýma Mezarýma gelirsin belki utana utana Avuç açarsýn tanrýya Affet beni dersin affet Dualarýmýda kabul et Yumulursun topraðýma aðlarsýn Tesellin olmaz hiç birþey Kalkmak istersin Ayaklarýn götürmez seni Düþüp kalýrsýn kollarýma Yüzünü çevirirsin utana utana Her mezarýma geleni Sen sandýðýmda Bir kez daha öldüðümü anlarým Bilirimki cennet sensin.
Cennet hepimizin gitmek istediði en son yer huzur mutluluðun bir parçasý ise seni sevmek bana huzur veriyor keþke sonsuza kadar sevsem seni ama ömür nafile bir telaþ içinde cennet sensin cehennem ise sensizlik ve ben cennete aþýk oldum cehennemde bunun farkýnda.
Servet KONAÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
servet konaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.